ΛΥΧΝΟΣ
ήσουν τ’ άστρο
κι εγώ η νύκτα
που σ’ αγκάλιαζε
ευλογημένη η ώρα
που αξιώθηκα
την αγάπη σου.
ΣΕ ΠΡΟΣΜΕΝΩ
Έλα τώρα
με ήλιο ή με βροχή
μ’ ένα ξυπόλητο φεγγάρι
πάντως
έλα
τούτη την ώρα που
για σένα μέσα μου
σκιρτάει το ποίημα.
Η ΣΤΙΞΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Τόσα χρόνια
κρυβόμαστε
πίσω από
μια άνω τελεία·
Λοιπόν, τώρα
τι γίνεται
με το ερωτηματικό;
ΧΕΙΛΗ ΑΠΟ ΒΑΛΣΑΜΟ
Με μάτωσες
τριανταφυλλάκι
κι εγώ
τον καλωσόρισα
τον πόνο,
σαν να ’μουν
το κορμί
βελούδινο
παρθένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου