Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Antoni Gaudí


Ο Αντόνι Γκαουντί (Antoni Gaudí ή με το πλήρες του όνομα: Antoni Gaudí i Cornet) (25 Ιουνίου 185210 Ιουνίου 1926) ήταν σημαντικός Καταλανός αρχιτέκτονας της Αρ Νουβό. Γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, όπου βρίσκονται και τα πιο σημαντικά έργα του, τα οποία ξεχωρίζουν για το σχεδιασμό τους.

Το τελευταίο και ένα από τα χαρακτηριστικά έργα του είναι η εκκλησία Σαγράδα φαμίλια, η οποία έμεινε ημιτελής λόγω του θανάτου του αρχιτέκτονα.

Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλους έλξης για τους τουρίστες, οι οποίοι τα επισκέπτονται. Χαρακτηριστική είναι μια από τις τεχνικές του Γκαουντί ο οποίος χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια για να διακοσμήσει και να χρωματίσει κάποια από τα έργα του. Σήμερα πολλά από τα διακοσμητικά αναμνηστικά που πωλούνται στη Βαρκελώνη χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή.



Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Πάει κι αυτή η Κυριακή

Στίχοι: Γιάννης Αργύρης


Πάει κι αυτή η Κυριακή
και η χαρά μας πάει
ήτανε τόσο βιαστική
όπως και κάθε Κυριακή
Που πριν τη ζήσουμε περνάει

Πάει κι αυτή η Κυριακή
κι ας καρτερούμε μια άλλη
που να ‘ναι ολόκληρη ζωή
που να ‘ναι απέραντη γιορτή
Μια Κυριακή τόσο μεγάλη

Πάει κι αυτή η Κυριακή
κι ας καρτερούμε μια άλλη

ο Ιούδας

προδότης ή μήπως ...ήρωας;
Μεταφράστηκε το "Ευαγγέλιο του Ιούδα"

Μια νέα πλευρά στην ιστορία της προδοσίας του Ιησού αποκαλύπτει η μετάφραση ενός παπύρου 1.700 χρόνων, που ονομάζεται "Ευαγγέλιο του Ιούδα". Σύμφωνα με αυτό ο Ιούδας ήταν ο μόνος που κατάλαβε πραγματικά τον Ιησού

Το μοναδικό γνωστό αντίγραφο του απόκρυφου "Ευαγγελίου του Ιούδα", χαμένο στην αιγυπτιακή έρημο για τουλάχιστον 17 αιώνες, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά μεταφρασμένο, μετά την ολοκλήρωση πολυετούς προσπάθειας του National Geographic. Σε αντίθεση όμως με την Καινή Διαθήκη, που εμφανίζει τον Ιούδα Ισκαριώτη ως προδότη του Χριστού, ο αρχαίος αιγυπτιακός κώδικας τον αναδεικνύει σε ήρωα που πρόδωσε τον δάσκαλό του έπειτα από εντολή Του. Τα φύλλα πάπυρου το Ευαγγελίου εκτίθενται από σήμερα στο μουσείο του National Geographic στην Ουάσινγκτον.

Η άλλη άποψη

Υιοθετώντας μια άλλη άποψη από αυτήν που πρεσβεύει η χριστιανική διδασκαλία, το Ευαγγέλιο αυτό δείχνει πως ο Ιούδας ήταν ο μόνος από τους αποστόλους που κατάλαβε την επιθυμία του Ιησού να αποβάλει "το φθαρτό του σαρκίο".

"Σε αυτήν την εκδοχή, ο Ιούδας είναι ο καλός", επισήμανε ο Μπαρτ Εχραμ καθηγητής Θεολογίας στο πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. "Ήταν ο μόνος από τους αποστόλους που κατάλαβε τον Ιησού", πρόσθεσε.

Στην εισαγωγή του, το Ευαγγέλιο του Ιούδα αναφέρει πως αποτελεί "τη μυστική καταγραφή των αποκαλύψεων που έκανε ο Ιησούς σε συνομιλία του με τον Ιούδα. Σε άλλο σημείο αναφέρει πως ο Ιησούς είπε στον Ιούδα: "Θα τους ξεπεράσεις όλους (τους αποστόλους) γιατί εσύ θα θυσιάσεις το σώμα που με περιβάλλει".

"Η ιδέα του ευαγγελίου αυτού είναι ότι ο Ιησούς είναι ένα πνεύμα παγιδευμένο σε ένα φθαρτό σώμα", εξήγησε ο Εχραμ και πως "η σωτηρία έρχεται όταν ξεφύγουμε από την ύπαρξή μας. Ο Ιούδας είναι λοιπόν αυτός που τον βοηθά να ξεφύγει, επιτρέποντας στο σώμα του να πεθάνει", υπογραμμίζει.

Δεν είναι γνωστό ποιος έγραψε το Ευαγγέλιο του Ιούδα. Το αντίγραφο που παρουσιάστηκε χθες είναι από ένα έγγραφο που αναφέρεται σε πραγματεία του 180 μ.Χ με τίτλο "Κατά των Αιρέσεων" την οποία έγραψε ο αρχιεπίσκοπος της Λυών Ειρηναίος και στην οποία κατηγορεί όλους εκείνους που εκφράζουν αντίθετη άποψη για τον Ιούδα απ' ότι αυτή που υιοθετεί η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο Εχραμ και άλλοι ειδικοί μίλησαν σε εκδήλωση του National Geographic Society, η οποία παρουσίασε τη μετάφραση του ευαγγελίου και συνέβαλε στο να πιστοποιηθεί η αυθεντικότητά του, να διατηρηθεί και να μεταφραστεί.

Το αντίγραφο του ευαγγελίου είναι γραμμένο στα κοπτικά σε 13 σελίδες από πάπυρο και επί 1.700 χρόνια ήταν κρυμμένο σε μια σπηλιά στην έρημο της Αιγύπτου, δήλωσε ο Τέρι Γκαρσία εκπρόσωπος του National Geographic Society.

Το κείμενο είναι προφανώς αντιγραφή του πρώτου εγγράφου που ήταν γραμμένο στα Ελληνικά. Βρέθηκε τη δεκαετία του 1970 κοντά στη Μινία της Αιγύπτου και πουλήθηκε σε αιγύπτιο παλαιοπώλη το 1978. Ο ίδιος προσπάθησε μάταια να το πουλήσει και έτσι το άφησε σε τραπεζική θυρίδα στη Νέα Υόρκη επί 16 χρόνια, γεγονός που επίσπευσε τη φθορά του.

Σε εικόνες που έδειξαν χθες οι ειδικοί, το ευαγγέλιο μοιάζει με ξεραμένα φύλλα δέντρων και όπως είπε ο Γκαρσία είχε θρυμματιστεί σε περίπου 1.000 κομμάτια. Το 2001 το ελβετικό Ίδρυμα Μαικήνας για την Αρχαία Τέχνη άρχισε μια προσπάθεια μεταγραφής και μετάφρασης του. Τα επόμενα χρόνια οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας τις μεθόδους ραδιενεργού άνθρακα και ανάλυσης μελανιού κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η αντιγραφή του κειμένου έγινε το 300 μ. Χ.

Τα φύλλα πάπυρου το Ευαγγελίου εκτίθενται από σήμερα στο μουσείο του National Geographic Society στην Ουάσινγκτον και αργότερα θα μεταφερθούν μόνιμα στο Μουσείο Κοπτικής Τέχνης του Καΐρου.

pathfinder news › πολιτιστικά νέα

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

best pianist

Best Piano players ever

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Φρίντιχ Νίτσε

  • Πώς; Είναι ο άνθρωπος απλώς ένα λάθος του θεού; Ή μήπως ο θεός ένα λάθος του ανθρώπου;
  • _
  • Ότι δεν με καταστρέφει με κάνει πιο δυνατό.
  • _
  • Περιφρονώ όσους θέλουν να συστηματοποιούν τα πράγματα και τους αποφεύγω. Το να θέλεις ένα σύστημα είναι έλλειψη ακεραιότητας.
  • _
  • Ο πιο σίγουρος τρόπος να καταστρέψεις έναν νέο είναι να του διδάξεις να εκτιμάει περισσότερο εκείνους που σκέφτονται σαν αυτόν από εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά από αυτόν.
  • _

  • Μη δείχνετε δειλία απέναντι στις πράξεις σας! Οι τύψεις της συνείδησης είναι ανάρμοστες.
  • _
  • Υπάρχει κάποια αθωότητα στο θαυμασμό: η αθωότητα του ανθρώπου που δεν αντιμετωπίζει την πιθανότητα πως κι αυτός ίσως θα μπορούσε να γίνει κάποια μέρα αντικείμενο θαυμασμού.
  • _
  • Δεν υπάρχουν ηθικά φαινόμενα, υπάρχει ηθική ερμηνεία των φαινομένων.
  • _
  • Τα παράπονα δεν αξίζουν ποτέ τίποτα: Προέρχονται από την αδυναμία.

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

AΥΘΑΙΡΕΤΩΣ 3

Η γνήσια ποίηση κατά κανόνα επωμίζεται το βάρος της μοναξιάς. Παραμένει ωστόσο μια διαδικασία θάρρους και ανάγκης. Kαταγράφει τα όνειρα, τις απορίες, τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις.

Η ποίηση περιπλανιέται απροστάτευτη και εκτεθειμένη στη λοιδορία ( των πολλών) ή στη συγκαταβατική αποδοχή (των περισσοτέρων). Διαρρηγνύει όμως την ξενότητα και κυρίως αδιαφορεί απέναντι στα φιλολογικά δικαστήρια.

Η γνήσια ποίηση διαθέτει ισχυρό άλλοθι γιατί γεννιέται (κατά πως λέει ο Βρεττάκος και όχι μόνο) από « τις λύπες του κόσμου».

Η ποίηση διαθέτει ασυλία γιατί απευθύνεται σε όσους βιώνουν το οδυνηρό παρόν. Ένα παρόν που οι άλλοι (οι περισσότεροι) ξορκίζουν με την τεχνολογία, τον καταναλωτισμό και την απουσία ελεύθερου χρόνου.

Η καθαρή ποίηση είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο στο δηλητήριο της καθημερινότητας.

Είναι παρηγοριά να υπάρχουν κάποιοι που επιμενουν να πλέουν «μεσοπέλαγα» της ανάγκης, σαν μοναχικά καραβοφάναρα που φωτίζουν το σκοτάδι της πραγματικότητας


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΛΗΣ MD

http://karakoulis.wordpress.com/

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Ιδανικοί αυτόχειρες #1

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης


Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.

Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.

Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.

Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.

Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Dalida

Dalida Le Film : Le suicide de Dalida




Laissez-moi danser...για τη Dalida

Η Yolanda Gigliotti γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1933 στο Κάιρο της Αιγύπτου, από μία μεγαλοαστική οικογένεια ιταλικής καταγωγής…

Τα παιδικά της χρόνια τραυματίστηκαν γρήγορα μιας και υποβλήθηκε σε δύο επεμβάσεις στα μάτια για να αντιμετωπίσει μια λοίμωξη που την ταλαιπωρούσε από την ηλικία των 10 μηνών μέχρι τα 4 της χρόνια…Το πρόβλημα αυτό την ανάγκασε να φοράει γυαλιά από πολύ μικρή ηλικία με αποτέλεσμα να αποκτήσει σύνδρομα κατωτερότητας γύρω από την εμφάνισή της αφού θεωρούσε ότι τα γυαλιά την έκαναν να δείχνει τραγικά άσχημη. Στα 13 της πάνω σε μία κρίση πετάει τα γυαλιά της από το παράθυρο και αποφασίζει πως προτιμά να βλέπει τον κόσμο θολά από το να είναι άσχημη…κάπου εκεί κάνει ακόμη μια επέμβαση στα μάτια της…την τελευταία για αρκετά χρόνια…

Το 1954 παίρνει μέρος στο διαγωνισμό ομορφιάς για την ανάδειξη της Miss Αίγυπτος. Το μελαχρινό κορίτσι με τις αξιοζήλευτες καμπύλες στο οποίο έχει πλέον μεταμορφωθεί κερδίζει τις εντυπώσεις και μαζί με αυτές και τον πρώτο τίτλο…Εκεί την ανακαλύπτει ένας Γάλλος παραγωγός ο οποίος παρά την αντίθεση των γονιών της, την πείθει να φύγει τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους για το Παρίσι με μια βαλίτσα και πολλά όνειρα προκειμένου να κυνηγήσει μια θέση στη μεγάλη οθόνη… Σύντομα αλλάζει το όνομα της σε Dalila και λίγο αργότερα σε Dalida, στο όνομα δηλαδή που την καθιέρωσε στη συνείδηση των θαυμαστών της…

Δυστυχώς για εκείνη και ευτυχώς για εμάς ο κινηματογράφος δε καλοδέχτηκε τη ζουμερή Αιγυπτιώτισσα με το βαρύ μακιγιάζ. Παράλληλα ξεκινά μαθήματα φωνητικής και κάνει γνωριμίες μεταξύ αυτών και ο πυγμαλίωνας της Lucien Morisse. Είναι αποφασισμένη να τα καταφέρει παρότι οι οικονομίες της τελειώνουν …

Το 1956 ηχογραφεί το Bambino και μπαίνει στο γαλλικό top ten για 46 εβδομάδες, ένα τραγούδι που ακόμη και σήμερα παραμένει ένα από τα ποιο εμπορικά singles στη μουσική ιστορία της Γαλλίας, μιας και οι πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τις 300.000 αντίτυπα. Η Dalida παίρνει με το τραγούδι αυτό τον πρώτο χρυσό της δίσκο, τον πρώτο από πολλούς που ακολούθησαν στη καριέρα της.

Την ίδια περίοδο, οι φήμες για τη σχέση της με τον Morisse είναι το μεγαλύτερο κουτσομπολιό του Παρισιού εκείνης της εποχής, βλέπεται ο κύριος Morisse ήταν είδη παντρεμένος.

Η σχέση τους παραμένει παράνομη μέχρι τον Απρίλιο του 1961, όπου η Dalida πιέζει τον σύντροφό της να χωρίσει...αποτέλεσμα ο γάμος τους ο οποίος θα είναι πολύ σύντομος αφού η Dalida φεύγει για Κάνες και ερωτεύεται κεραυνοβόλα τον Jean Sobieski…Ξέρει ότι χρωστάει πολλά στον άντρα της αλλά πάνω απ’ όλα βάζει την ελευθερία της, έτσι οι αρχικές αντιρρήσεις του Morisse κάμπτονται και της χαρίζει το πολυπόθητο διαζύγιο το 1964.

Το καλοκαίρι του ίδιου έτους η Dalida μεταμορφώνεται, απαλλάσσεται από το βαρύ μακιγιάζ και τις καμπύλες και βάφει τα μαλλιά της ξανθά…Η ζουμερή Αιγυπτιώτισσα ανήκει στο παρελθόν, τώρα πια εξωτερικά τουλάχιστον είναι μια σοφιστικέ κεντροευρωπαία…

Από το 1956 μέχρι και το 1970 η Dalida κάνει μόνο επιτυχίες Gondolier, Tu Me Donnes, Ciao Ciao Bambina, Save the Last Dance For Me, Garde-Moi la Dernière Danse, Le danse de Zorba κ.α ενώ συγχρόνως κάνει τουρνέ σε Γαλλία, Ιταλία, Αίγυπτο και Αμερική με αποτέλεσμα η φήμη της να ξεπεράσει γεωγραφικά όρια και στεγανά (αν και οι Αμερικανοί και γενικότερα οι Αγγλόφωνοι λαοί δεν ήταν ακόμη έτοιμοι να την δεχτούν, κάτι που άλλαξε δραστικά λίγα χρόνια αργότερα). Άλλωστε στο σύνολο της καριέρας της, τραγούδησε σε πάνω από δέκα γλώσσες μεταξύ αυτών Γαλλικά, Ιταλικά, Αραβικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Εβραϊκά, Αγγλικά, Ολλανδικά, Ιαπωνικά και Ελληνικά…

Το Olympia ανοίγει τις πόρτες του και την υποδέχεται το 1961 για ένα μήνα, ενώ όπως αναμενόταν οι παραστάσεις ήταν όλες sold out…από την άλλη τα διεθνή ραντεβού της με το κοινό ολοένα και πυκνώνουν.

Το 1970 βρίσκει τη Dalida σε φάση αναζήτησης τόσο τραγουδιστικά όσο και πνευματικά…αναμορφώνεται σε saint Dalida, με μακριά λευκά φορέματα και πολλαπλασιάζει τα ταξίδια της στην Ινδία προκειμένου να βρει την εσωτερική της γαλήνη μέσα από διαλογισμούς και γκουρού…Τελικά τραγουδιστικά βρίσκει και πάλι την άκρη της μιας και τρία χρόνια αργότερα, παίρνει το ιταλικό Paroles Paroles και μαζί με τον Alain Delon (άλλη μια φημολογούμενη σχέση της) το φέρνουν στο νούμερο 1 σε Γαλλία και Ιαπωνία…το Il Venait d’Avoir Dix-Huit Ans έρχεται νούμερο 1 σε 9 χώρες και το αμέσως επόμενο το Gigi l’Amoroso ξεπερνάει την προηγούμενη επιτυχία και έρχεται πρώτο σε 12 χώρες αυτή τη φορά, αυτό θα είναι ένα από τα ποιο χαρακτηριστικά της τραγούδια…

Ακολουθεί τουρνέ σε Ιαπωνία, Καναδά και Γερμανία και το 1975 της απονέμεται το βραβείο Prix de l'Académie du Disque Français.

Η Dalida το 1976 κάνει ακόμη μια μουσική καινοτομία με το J’Attendrai, το οποίο θεωρείται το πρώτο κομμάτι disco στη Γαλλία…Η τηλεόραση και τα show στις γειτονικές χώρες της Ευρώπης είναι στο ζενίθ τους και η Dalida δε σταματά να εμφανίζεται από χώρα σε χώρα…

1978 πια και η Dalida επιστρέφει στις ρίζες της εκτόσ των άλλων και τραγουδιδτικά μιασ και στη ζωή ποτέ δεν έκρυψε την καταγωγή ούτε και τον τόπο γέννησης της...για την ακρίβεια πάντα τραγουδούσε με μια μικρή προφορά ακόμη και στα Γαλλικά υπενθυμίζοντας συνειδητά στους θαυμαστές της ότι δεν είναι Γαλλίδα... κάνει το ίδιο πράγμα που έκανε κάποια χρόνια πριν με το Darla di la da da, δηλαδή παίρνει ένα Αιγυπτιακό, φολκλόρ κομμάτι και το κάνει διεθνή επιτυχία…αυτή τη φορά όμως η επιτυχία ξεπέρασε τα αναμενόμενα το Salma Ya Salama μεταφράζεται για το λόγω αυτό σε 7 γλώσσες…

Η αναπάντεχη επιτυχία του Salma Ya Salama ανοίγει το δρόμο στο Generation 78 ένα disco ποτ πουρί με όλες τις επιτυχίες της Dalida μέχρι εκείνη τη στιγμή και είναι ευκαιρία για άλλη μια πρωτιά αφού είναι το πρώτο γαλλικό single που έχει και video clip…

Στη disco περίοδο της Dalida, οι ομοφυλόφιλοι την ανακαλύπτουν μπορεί και το αντίθετο, γεγονός είναι πως από τη στιγμή αυτή και μετά αποτελούν το πυρήνα των θαυμαστών της και αυτή το ξέρει και τους τιμά με το Monday Tuesday... Laissez-Moi Danser το καλοκαίρι του 1979…την περίοδο αυτή η Gigi l’Amoroso πετάει χρυσόσκονη στο κορμί της, βάζει ένα ολόσωμο διάφανο cat suite και ψιλές μπότες και μεταμορφώνεται σε ιέρεια της disco τραγουδώντας πλέον Gigi in Paradisco ενώ το δύσκολο αμερικανικό κοινό έχει ήδη ανοίξει καθυστερημένα την αγκαλιά του για να υποδεχθεί στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης τη Diva σε ένα υπερθέαμα το οποίο η Dalida φέρνει και στο Παρίσι στο Palais de Sports.

Το 1981 το Olympia ανοίγει για άλλη μια φορά τις πόρτες του για να υποδεχθεί τη ντίβα και στη πρώτη παράσταση της απονέμεται ένας διαμαντένιος δίσκος (η πρώτη που είχε αυτή τη τιμή) σε αναγνώριση των πωλήσεων της που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν ξεπεράσει τα 86 εκατομμύρια…

Το 1982 και 1983 βρίσκει κατά βάση τη Dalida σε περιοδείες…

Μέχρι το 1984 κυκλοφορεί δύο ακόμη Album τα οποία αν και ανέδειξαν επιτυχίες όπως το Soleil Soleil και το Mourir sur Scene, δε πούλησαν τα δέοντα, με αποτέλεσμα το Dali να είναι και το τελευταίο album της Dalida με καινούργια τραγούδια…

1985 και αναγκάζεται να βάλει την καριέρα της στην άκρη αφού υποβάλλεται σε δύο πολύ σοβαρές οφθαλμολογικές επεμβάσεις που εκτός του σωματικού κόστους κατά βάση επηρεάζουν την ψυχολογία της. Τα προβλήματα στα μάτια της ξυπνούν παιδικές αναμνήσεις και φαντάσματα που είχε κρύψει καλά όπως φαίνεται στη ντουλάπα της αλλά ποτέ όμως δε κατάφερε να ξεχάσει…

Ένα χρόνο αργότερα η Dalida πετάει τις ακριβές τουαλέτες και το λαμπερό μακιγιάζ, βάζει μαντίλα και υποδύεται μια γιαγιά για τις ανάγκες του Le Sixième Jour για το οποίο πήρε εξαιρετικές κριτικές…

Στον αντίποδα όμως της λαμπερής της καριέρας η προσωπική της ζωή ήταν γεμάτη προβλήματα. Αρκετές σχέσεις οι οποίες είχαν όμως πάντα το ίδιο άδοξο τέλος. Η ίδια πολλές φορές είχε παραδεχτεί ότι την αγάπη που δε πήρε στις σχέσεις της την έπαιρνε από τους θαυμαστές της.

Το 1967 ο τότε σύντροφός της και μελλοντικός της σύζυγος όπως είχαν ανακοινώσει Luigi Tenco αυτοκτόνησε, η ίδια βρήκε το πτώμα του…λίγες μέρες αργότερα κάνει την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα καταπίνοντας ένα κουτί με βαρβιτουρικά…Το 1983 αυτοκτονεί και ο επί 9 ετών σύντροφός της Richard Chanfray τρία χρόνια μετά τον χωρισμό τους…

Η Dalida μεγαλώνει και παρότι ο χρόνος είναι καλός μαζί της, τα χρόνια τη βαραίνουν ψυχολογικά, κάτι που και οι ίδιοι θαυμαστές της το καταλαβαίνουν και προσπαθούν να τη βοηθήσουν,συνειδητοποιεί πως όσο γιγάντωνε την Dalida τόσο υποσκίαζε την Yolanda η οποία τώρα ζητά εξηγήσεις…απαντήσεις όμως δεν υπάρχουν, είναι μόνη χωρίς σύντροφο και χωρίς παιδιά…Το όνειρο του νέου γάμου αρχίζει και φαίνεται πολύ μακρινό…

3 Μαΐου 1987 η ντίβα αποφασίζει να κλείσει την αυλαία, λίγους μήνες πριν είχε ρηματοποιήσει σε ζωντανή συναυλία στο έκπληκτο κοινό της την επιθυμία της να πεθάνει. Τη βρίσκουν νεκρή στο σπίτι της στη Μονμάρτη ένα σπίτι που πολλοί είχαν πει ότι μοιάζει στο κάστρο της ωραίας κοιμωμένης. Αιτία θανάτου η υπερβολική δόση βαρβιτουρικών, δίπλα στο κορμί της ένα σημείωμα με μία και μοναδική φράση “Η ζωή είχε γίνει αβάσταχτη…συγγνώμη”…

Η κυρία Bambino τα κατάφερε τελικά, επηρεάστηκε τόσο πολύ από τους αυτοκτονικούς γύρω της που δε μπόρεσε να ξεφύγει ούτε και η ίδια (στο διάστημα αυτό είχε αυτοκτονήσει και ο πρώτος και μοναδικός της άντρας Morisse)…

Το 1988 η Le Monde κάνει γκάλοπ για τις προσωπικότητες που επηρέασαν περισσότερο τους Γάλλους και η Dalida τερματίζει δεύτερη μετά τον de Gaulle.

Το 1997 η Μονμάρτη ονομάζει μία πλατεία της Place Dalida και το κέντρο της το κοσμεί με την προτομή της…

Στο σύνολο της καριέρας της η Dalida, ηχογράφησε 500 τραγούδια, 200 από τα οποία μεταγλωττίστηκαν στα ιταλικά και άλλα 200 μεταγλωττίστηκαν σε άλλες γλώσσες. Πούλησε πάνω από 170 εκατομμύρια δίσκους και αποτελεί ακόμη και σήμερα μια από της μεγαλύτερες ντίβες και cult φιγούρες που πέρασαν από τη δισκογραφία…

http://www.lifo.gr

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Είναι κάτι αγάπες

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Αναστασία Μουτσάτσου

Είναι κάτι δρόμοι
που κι εμείς ακόμη
δεν τους περπατήσαμε
κι όλα αυτά συμβαίνουν
μια και δεν προσμένουν
κείνοι που αγαπήσαμε

Είναι κάτι αγάπες
φυλακές γεμάτες
πάνω μας που γείρανε
και ρωτάς τι φταίει
ποιος καημός μας καίει
ποιος καημός μας μοίρανε

Είναι κάτι σπίτια
που ‘χουν πάντα νύχτα
νύχτες αξημέρωτες
κι όλα αυτά σε λιώνουν
και σε φαρμακώνουν
σαν μεγάλοι έρωτες

Είναι κάτι αγάπες
φυλακές γεμάτες
πάνω μας που γείρανε
και ρωτάς τι φταίει
ποιος καημός μας καίει
ποιος καημός μας μοίρανε

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Achmed from Jeff Dunham's





Μάνος Ελευθερίου

Ο Μάνος Ελευθερίου

είναι ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος. Έχει συγγράψει μέχρι τώρα εννέα ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα, πάνω από 400 τραγούδια και έχει επιμεληθεί διάφορα λευκώματα βασισμένα σε προσωπικές συλλογές του. Παράλληλα έχει εργαστεί ως αρθογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Για το πρώτο του μυθιστόρημα, ο Καιρός των Χρυσανθέμων έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας του 2005. Οι στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από όλους σχεδόν τους διαπρεπείς Έλληνες συνθέτες. Έγινε γνωστός ως στιχουργός τη δεκαετία του 70 συνεργαζόμενος με το Μίκη Θεοδωράκη (Λαϊκά: Το παλληκάρι έχει καημό, Σ' αυτή τη γειτονιά, Πολιτεία Γ & Δ), το Δήμο Μούτση (Ο Άγιος Φεβρουάριος: Η σούστα πήγαινε μπροστά, Άλλος για Χίο τράβηξε, Ο χάρος βγήκε παγανιά) και το Γιάννη Μαρκόπουλο (Θητεία: Μαλαματένια λόγια, Τα λόγια και τα χρόνια, Παραπονεμένα λόγια). Αργότερα στίχοι του θα γίνουν τραγούδια από το Γιάννη Σπανό (Η μαρκίζα), το Σταύρο Κουγιουμτζή, το Θάνο Μικρούτσικο, τον Ηλία Ανδριόπουλο (Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες) και το Χρήστο Νικολόπουλο (Οι ελεύθεροι κι ωραίοι, Στων αγγέλων τα μπουζούκια). Θεωρείται μάλιστα ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκφραστές του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

οι 7 νάνοι ..

πολυαγαπημένο μου κομμάτι
ας μοιραστούμε το άγγιγμα κάθε νότας