Οι βαθμοί
Αγαπητοί μου,
…………………………………………………………………………………………..
| Π |
ήρα ένα ενδιαφέρον γράμμα από τη Μυτιλήνη. Αλλά σ' εμένα έφθασε... ανυπόγραφο. Γιατί, ασφαλώς ο αποστολέας είχε υπογράψει κάποιο άλλο χαρτί, πού πήγε σε άλλον συνεργάτη.
Μου γράφει λοιπόν το διαπλασόπουλο από τη Μυτιλήνη:
«Με τον καιρό, η έννοια του σχολείου έχει φθαρεί! Έχει επικρατήσει η συνήθεια, αν όχι ή ιδέα, ότι στο σχολείο πηγαίνουμε για να πάρουμε βαθμούς! Είναι παρατηρημένο ότι ένα τεράστιο ποσοστό αν όχι ένα 100% των ερωτήσεων σ' ένα μαθητή είναι για τους βαθμούς του. Όλοι ενδιαφέρονται για τους βαθμούς και νομίζουν πώς αν έχεις βαθμούς στερέωσες το μέλλον σου. Έτσι, έχει επικρατήσει μια τυφλή συνήθεια να διαβάζουμε για να παίρνουμε βαθμούς και όχι γιο να αποκτήσουμε γνώσεις για τη ζωή! 'Έχουμε επηρεαστεί από τις συνήθειες του κόσμου! Είναι σωστό αυτό;»
Σκοπός του σχολείου είναι να μας μορφώνει και να μας δίνει εφόδια για τη ζωή. Να μας κάμει καλούς πολίτες και χρήσιμους στην Πατρίδα, χρήσιμους στην οικογένεια μας και στον εαυτό μας. Δεν είναι εγωιστικό αυτό το τελευταίο. Γιατί άμα μπορέσουμε εμείς οι ίδιοι, χωρίς μέσα και χωρίς να καταφεύγουμε σε άλλους, να δημιουργήσουμε κάτι γιο τον εαυτό μας, είναι μια μεγάλη πρόοδος. Προοδεύουνε τα έθνη πού έχουνε καλούς πολίτες. Ας γίνουμε λοιπόν κι' εμείς καλοί πολίτες.
Το σχολείο μας δίνει τα πρώτα εφόδια να μορφωθούμε και να βγούμε στην κοινωνία. Τι πρέπει να μάθει το παιδί. Αυτό το έχει ρυθμίσει η Πολιτεία με το υπουργείο Παιδείας, πού κανονίζει τη «διδακτέα ύλη» για κάθε τάξη,
Τώρα, από την άλλη πλευρά, σκοπός του μαθητή πρέπει να είναι η μόρφωση Δηλαδή να πάρει τα εφόδια πού πρέπει για να βγει πάνοπλος στην κοινωνία, να εργασθεί, και να βοηθήσει, όπως είπαμε, την Πατρίδα του και την οικογένεια του. Κανονικά, λοιπόν, στο σχολείο δεν έπρεπε να υπάρχουν... βαθμοί, αλλά να διδάσκει ο καθηγητής και να μαθαίνει ο μαθητής. «Όταν, στην αρχαιότητα, και πολύ αργότερα, δεν υπήρχανε οργανωμένα σχολεία, οι μαθητές πηγαίνανε να παρακολουθήσουνε τους δασκάλους. Αυτό βέβαια γινότανε κυρίως για ανώτερες σπουδές, άλλα και για εγκύκλια μαθήματα. Τώρα όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί η παιδεία έχει πολύ ευρύτερο ορίζοντα και οι γνώσεις που πρέπει να απόκτηση ο νέος, είναι πολύ περισσότερες.
Τώρα είναι πολύ εύκολο να μορφωθεί κανείς, ενώ άλλοτε ήτανε πάρα πολύ δύσκολο. 0ι βαθμοί λοιπόν υπάρχουνε για να παρακολουθεί ο εκπαιδευτής την πρόοδο του μαθητή του. Αυτό όμως δε σημαίνει πώς ο μαθητής πρέπει αποκλειστικά να διαβάζει για τους βαθμούς, άλλα να διαβάζει για να μορφώνεται και συνέπεια αυτού είναι το να παίρνει καλούς βαθμούς.
Ο δείκτης της μορφώσεως δεν είναι μόνο οι καλοί βαθμοί. Ο μορφωμένος μαθητής και γενικά κάθε άνθρωπος φαίνεται και από τον τρόπο πού εκθέτει τις ιδέες του και τις γνώσεις του, είτε γραπτά είτε προφορικά. Ακόμη από τον τρόπο πού ενεργεί και χρησιμοποιεί τις γνώσεις του. Αν δηλαδή έχει αντίληψη, αν μπορεί να εκμεταλλευθεί το κάθε τι, πού έμαθε και να το χρησιμοποιήσει.
θα σας πω ένα απλό παράδειγμα: το να έχει ένας επιστήμων βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία, δεν αξίζει τίποτε αν δεν ξέρει να τα χρησιμοποιήσει. Να ξέρει δηλαδή σε ποιο βιβλίο θα βρει αυτό πού θέλει. 'Έτσι συμβαίνει γενικά με τη μόρφωση. Πρέπει να ξέρετε να χρησιμοποιείτε τις γνώσεις σας και να κατέχετε καλά αυτό πού μαθαίνετε.
Πρέπει να έχετε στο σχολείο και καλούς βαθμούς, άλλα το κυριότερο είναι να αποκτήσετε γνώσεις και μόρφωση για να τα χρησιμοποιήσετε στη ζωή μας. Σκοπός σας θα είναι ή μόρφωση. Άλλα μια καλή επίδοση έχει πάντα σαν αναγκαία συνέπεια, τους καλούς βαθμούς. Ας μη γελιόμαστε λοιπόν. Οι καλοί βαθμοί δείχνουνε «κατά τεκμήριον», όπως λένε, τους μορφωμένους.
Σας ασπάζομαι
ΦΑΙΔΩΝ
Περιοδικό «Η Διάπλασις των παίδων», τόμος έτους 1961, τεύχος 3 σελ 79.
Γρηγορίου Ξενόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου