AΥΘΑΙΡΕΤΩΣ 3

Η γνήσια ποίηση κατά κανόνα επωμίζεται το βάρος της μοναξιάς. Παραμένει ωστόσο μια διαδικασία θάρρους και ανάγκης. Kαταγράφει τα όνειρα, τις απορίες, τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις.

Η ποίηση περιπλανιέται απροστάτευτη και εκτεθειμένη στη λοιδορία ( των πολλών) ή στη συγκαταβατική αποδοχή (των περισσοτέρων). Διαρρηγνύει όμως την ξενότητα και κυρίως αδιαφορεί απέναντι στα φιλολογικά δικαστήρια.

Η γνήσια ποίηση διαθέτει ισχυρό άλλοθι γιατί γεννιέται (κατά πως λέει ο Βρεττάκος και όχι μόνο) από « τις λύπες του κόσμου».

Η ποίηση διαθέτει ασυλία γιατί απευθύνεται σε όσους βιώνουν το οδυνηρό παρόν. Ένα παρόν που οι άλλοι (οι περισσότεροι) ξορκίζουν με την τεχνολογία, τον καταναλωτισμό και την απουσία ελεύθερου χρόνου.

Η καθαρή ποίηση είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο στο δηλητήριο της καθημερινότητας.

Είναι παρηγοριά να υπάρχουν κάποιοι που επιμενουν να πλέουν «μεσοπέλαγα» της ανάγκης, σαν μοναχικά καραβοφάναρα που φωτίζουν το σκοτάδι της πραγματικότητας


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΛΗΣ MD

http://karakoulis.wordpress.com/