οι ταξιδιώτες ήρθαν κι έφυγαν
κεκηρυγμένοι εχθροί της ίδιας λησμονιάς και του ίδιου πάθους
υλοτόμοι πάντα του ίδιου πόθου
και μπροστά τους ν’ απλώνωνται όσο παίρνει το μάτι κι η καρδιά
τα ίδια μαύρα κουρελιασμένα σύννεφα
να μπλέχουν στα κατάρτια τους
να σκουριάζουνε τις άγκυρές τους
ναν τους σφυράν κρυφά μέσα στ’ αυτί με τη μπουρού
την ίδια οδύνη
4 σχόλια:
πολυαγαπημένος ο ΝΤΙΝΟΣ ..γροθιά στους συμβιβασμούς μας..
Ωραιο blog
Ευχαριστώ
Και το δικό σας επίσης
Περίπλους ,
Ιδιόμορφος με ύφος… μμμ
Ωραίος
Δημοσίευση σχολίου