ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ...
Ευτυχισμένος ο ποιητής που δεν ακρωτηριάστηκε
απ' την φορολογία των χειροκροτημάτων
και περπατά μέσα στο πλήθος δίχως αριθμό
απλή φωνή λαού
και χαίρεται τ' ανεπηρέαστα βλέμματα
χωρίς πληθυντικό αριθμό
απλά σαν της γιαγιάς μας τον χαιρετισμό
«ώρα καλή σου γιε μου!»
Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΜΑΣ ΑΝΑΧΩΡΕΙ
Ανάμεσα σε δυο ροδιές η Λευκωσία φιλοσοφεί
ανοίγει τις πλεξούδες της στον ήλιο
χειρονομεί στο παρελθόν η Λευκωσία
σαν ν' αποχαιρετά τον κόσμο αυτό
εκφέρει η Λευκωσία τα τελευταία φωνήεντα
στους τοίχους της μενεξεδένιας ώρας...
Αλλά τη Λευκωσία να μου αγαπάτε
όταν φορεί τα γιορτινά της
τα τελευταία της γιορτινά
και μπαίνει ανυποψίαστη στην αθανασία.
(Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Πολιτιστική, τ. 14-15, σελ. 163)
3 σχόλια:
" Χειρονομεί στο περελθόν της" ...
και όντως ειχε όμορφο παρελθόν
Προς τον ανώνυμο που άφησε το σχόλιο του.
Όπως έμαθες ,απ’οτι κατάλαβα ,να διαβάζεις Ελληνικά ,
μάθε και να γράφεις.
Σχόλια σε άλλη γλώσσα σβήνονται.
Δημοσίευση σχολίου