Ανδρέας Βουτσινάς

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - "Ελευθεροτυπία"

Ο Ανδρέας Βουτσινάς δεν το βάζει κάτω. Με το μπαστούνι του κινείται ανάμεσα σε Παρίσι και Θεσσαλονίκη

«Το πρωί χαίρομαι που δεν έχω να κάνω τίποτα. Φτιάχνω φανταστικούς διαλόγους με τον εαυτό μου. Συνήθεια που την είχα από μικρός. Κατασκεύαζα παραμύθια και τα έλεγα φωναχτά. Επειτα έχω το σκυλί μου. Μικρό αλλά θαυματουργό. Οταν κάποτε στην Ιρλανδία είδα αυτούς τους δίμετρους γεροδεμένους ανθρακωρύχους να έχουν στον ώμο τους από ένα Γιόρκσαϊρ, τα έχασα. "Μα είναι αυτοί οι άντρες γκέι;" σκέφτηκα. Και όμως αυτά τα σκυλιά έχουν τόσο αυξημένη την αίσθηση ακοής που εκεί κάτω στις στοές, αν κάτι τρίξει επικίνδυνα, αλαφιάζονται και ειδοποιούν έγκαιρα τους ανθρώπους. Η τηλεόραση, όσο σιχαμερή κι αν είναι, μένει ώρες ανοιχτή. Οταν μπουχτίζω από αηδία βαράω μία στο κουμπί».
-

«Η μοναξιά είναι ο μεγάλος μου φίλος. Δεν έχω παράπονα ούτε γκρίνιες ούτε θυμούς. Η ζωή για μένα δεν είναι το χθες ή το αύριο, αλλά το τώρα. Αγαπώ τους ηθοποιούς, τη γυναίκα, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι το ΚΘΒΕ μου πρόσφερε την πρώτη μου Επίδαυρο».